Overkomt jou dat ook wel eens, dat je iets denkt en dat het vlak daarna, of even later, ook daadwerkelijk gebeurt?
Bizar soms hoe het een na het ander kan ontstaan. Nu ik er meer op let gebeurt het eigenlijk veel vaker.
Het meest recente is wel dat ik behoefte had om rustig aan te doen en met de trein naar huis zou gaan na een coach afspraak in Amsterdam. Met veel plezier nog wandelend over een gracht en genietend van het mooie weer kom ik in de stationshal en zie ik dat de trein richting Amersfoort over 5 minuten vertrekt op spoor 13b. Alsof er plotseling iets (ouds) in mij wakker wordt zet ik het op een lopen. Op de een of andere manier is er iets (onbewust) in mij dat ik die trein moet halen . . . Het lukt! Hijgend en puffend vind ik een plek tegenover een dame en raken we in gesprek over hoe vervelend het is als je hebt gehaast en dan een trein toch vlak voor je neus vertrekt. Ik denk daarna nog “wat maakt het eigenlijk uit?” De reis loopt voorspoedig. Iedereen zit op zn smartphone ;) en in Amersfoort moet ik overstappen op de Valleilijn. Ook hier heb ik maar 3 minuten de tijd. Dat houdt in, uitchecken en direct inchecken bij palen die op het perron staan. Bijzonder dat Connexxion en NS hier niet in kunnen samenwerken.
De uitcheck gaat prima, maar de incheck zegt elke keer dat het niet gelukt is. Plots dan toch wel! Ik loop naar de overkant van het perron en zie dat de trein helemaal aan het eind staat. Om mij heen beginnen allemaal mensen te rennen hahaha . . . en ja hoor, ik dus ook!! Weer een reactie die vanzelf lijkt te gaan. Voor mij gaat als laatste een gezin de trein in en de deuren sluiten vlak voor mijn neus. Druk nog op de knop, maar de trein gaat al rijden . . . shit denk ik en draai mij om waardoor ik de dame uit de eerste trein weer tegenkom. Ze schud mijn hand en zegt “We hadden het er niet over moeten hebben” We kunnen er samen hartelijk om lachen. Een spontane bijzondere ontmoeting.
Vervolgens wacht ik in alle rust op een bankje want over 15 minuten komt de volgende trein. Nu kom ik tot bezinning en realiseer mij wat er is gebeurd. Ik had geen haast en toch voelde het alsof ik mee moest in de stroom van alledag. Spontaan begin ik echt te genieten van de ruimte die nu ontstaat. Doe mn oortjes in en mijn ogen dicht en luister naar een prachtig muziekstuk op Spotify. De relax modus komt helemaal terug en ik ben blij met dit bewustzijn.
Herken je dit? Steeds maar meegaan in de stroom van alledag zonder even stil te staan bij wat je werkelijke behoefte is of wat er echt nodig is?
De omgeving triggert vaak een re-actie. Iets wat je gewend bent geraakt om te doen.
Bewust zijn over wat je denkt, even stilstaan, geeft ruimte en rust en dan ontstaan er ineens hele andere mogelijkheden . . .