Er valt een brief door de bus die vertelt dat de bank ons huis gaat verkopen en dat we er uit moeten omdat we de hypotheek niet meer kunnen betalen. De schulden zijn te ver opgelopen. We hebben een periode gehad waarin we beiden als zelfstandige het niet meer konden trekken. Er kwamen gewoon geen nieuwe opdrachten binnen. Hoe kon dat?? En waarom?? Ik woonde al 13 jaar samen met de kinderen in dit huis wat ik na mijn scheiding zelf had kunnen kopen. Op een plek die mij zo lief was.
Ik heb het over al weer meer dan 7 jaar geleden. Het was economische crisis in Nederland en er werd minder geld uitgeven aan de business waar wij ons in begaven. Dat hield ook in dat we ons huis met een enorme restschuld moesten verkopen. Zuur om te zien dat het nog geen half jaar later allemaal weer aantrok. Als we wat meer respijt hadden gekregen dan had ik nu 2 ton winst op mijn huis kunnen maken, maar helaas was dat niet de realiteit.
We hebben een tijd gehad waarin we de broekriem flink moesten aantrekken. Een eerst vereiste was dat we weer nieuwe woonruimte moesten vinden. Kopen kon niet en verhuurders zagen ons niet zitten met zo’n schuld. Ons gezamenlijk inkomen was nog wel hoger dan de sociale huur, maar ging natuurlijk grotendeels op aan de schuld afbetalen. Dus het moest vrije sector zijn. Gek contrast . . . Het was zo’n moment om weer in vertrouwen te blijven en opnieuw te kijken naar hoe kunnen we daar komen waar de stroom weer verder gaat. Het werd spannend, maar op het nippertje van dat we weg moesten was het via Marktplaats dat we een advertentie zagen. Een ruime woning, midden in het groen, grenzend aan het bos en weilanden met schapen, koeien en paarden, waar we in ieder geval 2 jaar konden blijven voordat het gesloopt zou worden voor nieuwbouw. Yes! Buiten wonen hebben we, op den duur, altijd aantrekkelijk gevonden. De radertjes van creatie waren al weer volop in gang. de ideeën en acties volgden elkaar op en in no time woonden we op een super mooie plek!! Thank you, thank you, thank you!! Een verhaal op zich hoe dat allemaal is gegaan.
Na die 2 jaar hebben we weer een move moeten maken, maar ook dat leek als vanzelf te gaan. We kregen een schitterende loft in de binnenstad van Deventer aangeboden. Een zee van ruimte en mijn partner vond er een mega leuke plek waar vanuit hij al zijn ervaring in de IT/Software kwijt kon. Ondanks dat we het niet breed hadden in die jaren waren we van alle gemakken voorzien. Door alle creativiteit hebben we nooit iets te kort gehad en heeft het ons aan niets ontbroken. Zo mooi hoe het werkt om in vertrouwen te blijven. Oh ja, en natuurlijk ook soms in tranen, boosheid en frustratie hoe er met je omgegaan wordt als je schulden hebt. Het oordeel kan soms hard zijn.
3 jaar geleden hebben we voorlopig onze laatste move gemaakt, weer terug naar waar we vandaan kwamen. We zijn beiden weer ondernemer en we genieten van ons leven en al het mooie werk wat steeds weer op ons pad mag komen, maar ook blij met weer een nieuwe les in leren vertrouwen en daarnaast zijn we ook zo dankbaar voor onze familie en vrienden. Whow wat hebben zij ons allemaal geweldig ondersteunt in deze tijd.
Zo zie je maar dat, ook al loop je de 5 stappen van creatie, er ook altijd iets in je leven kan gebeuren waar je niet op zit te wachten. Dat is het leven, maar als het je lukt om dan toch heel dicht bij jezelf te blijven, te vertrouwen dat wat op je pad komt ook een reden heeft, weer een kans om te leren en te ontwikkelen. Dan komt er als van-zelf heel veel naar je toe.