Liefde is een Werkwoord
Deze foto komt voorbij daar waar ik op zoek ben naar wat beelden om te kunnen posten.
Het is een van de foto’s die dit voorjaar is gemaakt tijdens een shoot door @stancefotografie ter voorbereiding op onze digitale trouwkaart. In juni zijn we na 13 jaar samenleven getrouwd!
Dit zijn wij! In liefde, plezier en verbondenheid. Kijkend naar deze foto word ik helemaal warm vanbinnen en besef ik weer hoe dankbaar ik mag zijn.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het alleen maar koek en ei is tussen ons. Ook wij hebben onze opstootjes en vallen wel eens tegen elkaar uit. En daar ben ik ook dankbaar voor. Alles wat mij raakt in wat de ander doet kan ik terugleiden naar mijzelf.
Ik stel mij dan ook vragen als ‘Wat raakt dit in mij?’ ‘Waar voel ik dat in mijn lijf?’ ‘Waar heb ik dit eerder gevoeld/meegemaakt?’ Zit er op dat oude stuk nog pijn?’ en zo ja, ‘Kan ik een manier vinden om dat te helen?’
En soms lukt het mij echt niet om in de vragen te komen en knalt het er gewoon even uit. En ook dat is goed, haha . . . we komen altijd wel weer samen.
Als het wel lukt om de ruimte te nemen en de vragen te stellen wordt het uiteindelijk een stuk makkelijker om mijn eigen aandeel te zien en dat wat ik naar de ander zeg en doe vooral projectie is van hetgeen waar ik nog niet mee klaar ben. Ik mag het nog eens aankijken, ervan leren. Eigenlijk kan ik de ander dan zelfs dankbaar zijn om zijn gedrag (niet direct daarna hoor ;)
Zo gauw dat bewustzijn aan beide kanten zich kan ontwikkelen is er veel meer ruimte voor echte liefde. Elkaar zien en waarderen in wie je echt bent.
Je kunt elkaar daar ook in ondersteunen door niet alles te persoonlijk nemen, maar zien ‘Wat is hier nu echt?’ ‘Wat zit eronder?’
Een mooie oefening hierin is om de brug over te steken naar elkaar. Dat de een zich helemaal openstelt voor de ander en ook andersom natuurlijk.
In het boek “Krijg de liefde die je wilt” van Harville Hendrix & Helen LaKelly Hunt wordt dit omschreven als de Imago Dialoog.
Voordat je start zit je tegenover elkaar, eventueel houd je elkaars handen vast (maakt het intenser). Je ademt samen een paar keer goed door en blijft elkaar in de ogen kijken.
Vervolgens luister je naar je partner, vat samen en hebt empathie voor de gevoelens van je partner. Wat je er verder van vindt laat je achterwege. Je hebt al je aandacht nodig om alleen te luisteren en goed samen te vatten wat de ander zegt.
De ander verteld alleen wat hem/haar dwars zit. Geen jij boodschappen, maar vooral vanuit jezelf. Als het vertellen even stopt vraag je alleen ‘is er meer?’ Net zo lang als dat er behoefte is. Je zult merken, het stopt vanzelf.
Als ik deze oefening in partnerrelatie coaching doe met cliënten zijn mensen achteraf vaak ontroerd. Ze voelen zich gezien en echt gehoord op een manier die er al lang niet is geweest. We oefenen het in eerste instantie een paar keer samen totdat het vertrouwder wordt en partners er zelf in de thuissituatie mee verder kunnen.
Tijd nemen voor je relatie is wel een hele belangrijke. Liefde is en blijft een werkwoord.